tatilin yeni başladığı zamanlarda ne güzel geziyodum,eğleniyodum.ama son günlerde eve kapattım kendimi.her sabah etrafı toparladıktan sonra bulaşık yıkıyorum.bide saçmasapan bi beslenme alışkanlığı geliştirdim.nutellalı kepek ekmeği,kahve,mısır,lokumdan ibaretti yediklerim.ama bugün kendine gel büş dedim ve güzelce bi kahvaltı yaptım.hep evde yalnız kalışlarımdan oluyor bunlar.neyse efenim 17sinde bu genç 18 olucak ama umrunda değil.her sene doğum günüme şu kadar kaldı bu kadar kaldı diye çırpınan ben,şimdi hiç takmıyorum bile.kader beni gamsız yaptı diyorum da inanmıyosunuz.sonuçlarda açıklanıcak.hani böyle kendinden emin insanlar var ya"ben kesin yukarı çekmişimdir ya" ya da "şurayı yazıcam gidicem abi kesin" diyen tipler.onlardan olmak için neler vermezdim.ama kendime inancım,güvenim sıfır.
hayatıma 2 senedir beklediğim biri girdi,sonrada gitti.
mesafeler zor,üzücü.
ve hayatın gerçekten bazılarına çok güzel olduğuna,bazı insanların şanslı doğduklarına inanıyorum.belki bana da güzeldir ama ben bunu anlayamicak kadar aptalım son günlerde.
kendime gelmeli,getirilmeli.
buralarda kim kaldı sahi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder