18 Nisan 2012 Çarşamba

anlatacaklarım uzun!

şubattan beri yazmıyormuşum.ya genel olarak bu seneye baktığımda ne kadar fazla şey değişti.başlasam anlatmaya hiç susmicakmışım gibi.
-öncelikle bu senenin benim için en önemli olayı:ygs biz mi sınava girdik,o mu bize girdi valla bilmiyorum.pek parlak olmasa da bitti gitti işte.oksye girerken çok heyecanlıydım,sınav yerime oturduğum an geçmişti heyecanım.ama ygs de tam tersine gayet rahattım giderken.sınav sırasında içimden "yetiştiremiceeeem!" naraları atmaya başladım,baya panik oldum.ve bu sene baya olaylı oldu.sınavda bayılanlar,sinir krizi geçirip sınav salonunun camını kırınlar...osmangazi üniversitesinde girdim sınava,mühendislik mimarlık fakültesinde.salon falan rahattı da sorular rahatsızdı işte.neyse dediğim gibi,bitti gitti.
-başka bir önemli olay ise can bonomo'yla tanışmam.çok sevdiğim kıvanç hocamın ayarlaması sayesinde oldu.222de konseri vardı,biz de yaseminle konser öncesinde biraz bekleyip tanışabildik canla.:) aynen tvdeki gibi cool tavırları,konuşurkenki hoş ses tonu.ama hepsinden önemlisi "sarılabilir miyim?" dediğimde kollarını açıp,gülümseyerek "gel sarılalım ya" demesiydi.:) unutamicağım anlardı,çok çok güzeldi.bu arada can'ın uyuz menajeri onun sevgilisi,cidden uyuz ama.
solundaki ben,sağındaki yasemin.hem esmerlikten hem o gün siyah giyinmemden hem de yasemin'in can rahatsız olur diye düşünüp flaşı açmamasından nerdeyse kapkara çıkmışım :) olsun önemli olan fotoğraf falan değil,o güzel anları yaşamaktı.
-hayatımdaki insanlar fazlasıyla değişti.eskiden melik,mine,eda ve okulda samimi olduklarım dışında pek bi çevrem yoktu.ama şu an öyle değil.daha mı iyi?fazlasıyla iyi.melikle arkadaşlığım tamamen bitti zaten,bayadır görüşmüyorum.eda ve mine'yle de matematik dersinde aynı gruptayız.her hafta mutlaka görüyorum.ama eski samimiyetim kesinlikle kalmadı.eda'yla yine iyiyim.hani muhabbet ediyoruz,gülüyoruz falan ama mine'yle bitti gibi bi şey.insanları anlamıyorum,onca yaptıkları şeye rağmen onların yüzüne gülüp,"merhaba" diyebiliyorum.çünkü kinci biri değilim.ama özellikle mine garip bi havalarda.selam vermemeler,keyfi isteyince konuşmalar.insanlardan gerçekten bıktım.dün büroya çıkarken kapıda karşılaştık,gözgöze geldiğimiz halde bi selam veremedi.ben de gittim eda'ya anlattım.dinledi sadece.ama biliyorum ki mine çoktan öğrenmiştir,bilerek yaptım zaten.şu an yaşadıklarımı bana eda yapmış olsaydı,şaşırmazdım.çünkü onun insanlarda sıkılma gibi bi huyu var.ama mine bana aşırı yakındı,her şeyini anlatırdı.geçen sene eda'ya anlatmadıklarını bile bilirdim.şimdi ne oldu ne bitti gerçekten anlamıyorum.aslında anlamakta istemiyorum.çünkü onlardan gerçekten çok sıkıldım.ailemle tanışmış,benim her şeyimi bilen,her anımda yanımda olan bu iki insanın şimdi çok uzağımda olmaları eskisi gibi üzmüyor beni.herkes kendi hayatında.zaten iki ay sonra hangisini görücem?
-o mesaj attı.eski sevgilim.sınavdan önce boş mesaj attı.sınavdan sonra
 "büşra durak sınav nasıldı"
"ee hala söylemedin"
"hayırdır derdin ne"
"nasıldı sınav"
"ne yüzle mesaj atabiliyosun"
"sen beni ararken utanmıyosun benim mesaj atarken mi utanmam gerek"
"ben seni aramadım işim olmaz atma mesaj"
"sınavın nasıl geçtiğini söyle sonra nereye gidersen git"
"bu arada dilaraylayım ben.bi sorun olursa ona sor sabaha kadar anlatır"
son iki mesajına cevap vermedim.aslında arkadaşlarım haklıydı.tek mesaj atmamalıydım ona.naparsa yapsın.aptal.dilara dediği kızda hani her okulda inek tayfa olur ya.çok çalışırlar ama çevreleri yoktur,giydikleri her şey çakmadır.işte o kızlardan.arkadaşlarıma anlatırken "ne kadar düşürdü kendini" dedim.hepsi ağız birliği etmişçesine "o zaten düşüktü,sen onu bi şey sandın" dedi.bu kadar.
-okulda yıllık için fotoğraf çekimi oldu.herkes kepini,cüppesini giydi.çok güzel bi gündü,çok eğlendik. :)

yanımdaki mert.ama hep bahsettiğim zenci kardeşim değil tabi.okul başkanımız,hansekemiz. :)
-gökhan ve fulya'yla fazla iyiyiz.okul çıkışları yarım saatliğine de olsa bi çay içip öyle dağılıyoruz evlere.pazar günü gülüşanla beraber bize geldiler.annemle tanıştılar,bi şeyler yedik,gökhan hepimize fal baktı sonra da bizim kapının önüne çıkıp bol bol fotoğraf çektik.çok güzel bi gündü ya,seviyorum onları. :)

yanımdaki gülüşan.diğerleri de gökhan ve fulya.ehe,terliklerim çok güzel. :)

bu da kapının önünde çektiklerimizden. ^.^
-yasemin,nagihan ve anılla çok çok iyiyiz.maşallah valla nazar değmesin.çok güzel bi arkadaşlığımız var.beraber diyete başlamaya karar verip bozuyoruz,sürekli evden yiyecek getiriyoruz falan. :) umarım narçe ve yasçe'yle balo elbisesi bakmak için ankara'ya gidebiliriz.tabi bunun için öncelikle kübra ablamla konuşmam gerek. :)
-son olarak her şey yavaş yavaş yoluna girmeye başladı.hayatım belli bi kalıp içine yerleşiyor sanırım.umarım böyle sürer.gidenler,mutsuzluklar elbet olucak ama önümüze bakmayı,yaşadıklarımızdan ders çıkartmayı ve yaşanılan anın değerini çok iyi bilmeliyiz.
-boşver geçmişi,şimdi mutluysak sorun yok! :))

Hiç yorum yok: