Anladım ki sorun bende.Herşey bende.Sıkılıyorum,bunalıyorum.En küçük şeyi de dert ediyorum.Fiziği sevmem ben hiç.Bugün çalışmaya çalıştım.Anladım mı?Eh.Annemde üzüldü halime.Sorun benim.İnsanlar üzülüyor benim için ama hakettim ben.Yaşadıklarımın sorumlusu olduğumu düşünüyorum.Düşünmek değil de kabullenmek olsa gerek bunun adı.Uzun zamandır ağlamıyordum,bugün o da oldu.Rahatlarım sandım daha da beter oldum.Kısa olan yaşanmışlığıma baktığımda sadece nefes almışım.Başarabildiğim hiçbr şey yok.En ufak birşey bile.Onu geçtim,becerebildiğim de birşey yok benim.En ufak bir yeteneğim bile.
Hayatımın geri kalanını sadece nefes almakla geçirmek istemiyorum artık.Bana verilen emeklerin karşılığını gösterebiliyim.Ama bunlar da olmicak,biliyorum.Boş hayaller benimkisi.
Zaten her zaman öyle değil midir?Herkes güzel hayaller kurar ama sadece bazıları yaşar.Bende herkese dahilim işte.
Bu kadarım ben,buraya yazabildiğim kadar.
Ötesi yok.