nokta konmuş bitmiş en güzel hikayem

Gecenin bir saati bunları niye yazdığımla ilgili en ufak bir fikre sahip değilim.Hayatıma girdiği andan beri beni hep gururlandıran ama ocakta yemeği unutmuşçasına hayatımdan çıkıp giden adama vefa borcu.Artık kızmıyorum olan bitene,bi kalıba sokmaya çalışmıyorum hiçbir şeyi.Bi parça özlem var bu yazıda.Bana yaşattığı onca şeye rağmen bi parça özlem..

Eylülden beri bir kere bile yüzünü görmediğim,sesini duymadığım bu adamı o kadar çok özledim ki.Bir daha kimsenin yanında hissedemedim o mutlak güven duygusunu.Kimseyi deliler gibi özlemedim.Kimse için ağlamadım.

Ne çok istedim benim gibi sevmeni.Susmak yerine dakikalarca konuşmanı.Ama olmadı.

Bazen,ne yaparsan yap olmuyor bazen.

İnsanlar sen olmadan daha mutlu olucağımı söylüyor.Bela bi tipmişsin sen.Seninle ilgili bilmediğim ne çok şey varmış.Biliyor musun eskiden hep korurdum seni.Seninle ilgili kimse tek kelime edemezdi.Ama şimdi ağızlarına geleni söylüyorlar ve ben sadece dinliyorum.

Bazen diyorum mesaj atıyim.Ama olacakları biliyorum.Ben mesaj atıcam,ertesi gün güzel sevgilin okuyacak.Sonra uğraş dur.Yaşadık bunları.

Kaçamıyorum gerçeklerden.Bazen en alakasız yerde karşı çıkıyor hepsi.Oysa ben mutluydum yalanlarla.

Tükeniyorum yavaş yavaş.Sensizlik hastalık gibi arkadaşlarımı,umutlarımı birer birer alıp götürüyor benden.Sen de mutsuz ol istiyorum.Ben burda mutsuzken senin orda başkalarıyla mutlu olmanı yediremiyorum.

Hepimiz sahteyiz.Her gün bambaşka bir sahte gülüşle bakıyoruz birbirimize.

İnsanlar mutlu.Sanki içlerinde yer edinmeye çalışan tek mutsuz benmişim gibi.Ben içimde yaşayamıyorum acılarımı.Sahte gülüşlerin ardında bırakamıyorum bazı şeyleri.

Artık yaşayıp yaşamadığın bile umrumda değil.Hatta keşke ölsen.Ölsen bu kadar üzülmezdim.Çünkü aşk sevdiğin insanın mutlu olması demek değilmiş.Onun tek sahibi olmayı istemekmiş.

Bu şehirde attığım her adım seni hatırlatıyor.Acaba şu köşeden döner mi,diyorum hep.Taparcasına sevdiğim memleketimden soğuttun beni.

Kaçmak kolay mı dersin?Kaçarsak kurtulur muyuz ,uyursak büyür müyüz?

benim hala umudum vaar!

Geçen koskoca bir yıla bakıyorum da..Bu sene ne kadar da çok şey kattı bana,ne kadar çok şey yaşadım.Aşkı,acıyı,mutluluğu,dostluğu,dost kazığını fazlasıyla yaşadım,tecrübe edindim.Birçok şey öğrendim aslında.Bazı insanları hayatımdan çıkardım,bazen de "bunu bir daha asla yapmayacağım" dedim.
Umarım yeni yılda bu sene yaşadıklarımdan daha güzel şeyler yaşarım.Düşünüyorum da bu sene pek parlak değildi benim için.Bambaşka bi bitterdim bu sene.Ama bu yıl eski neşesine,enerjisine,pozitifliğine kavuşmuş biri olmak istiyorum.
Aslında bakarsak sigaradan nefret eden ben bu sene bi dönem sigaraya başladım bile.Ama devamı gelmedi.Doğru düzgün içmeyi az da olsa öğrendim.Aşık olduğum insanın ne yalanlar söylediğini öğrendim.Dost kazığı yedim,hiç ummadıklarımdan.Ama hiç beklemediğim insanlar arkadaşım,en yakınım oldu.39 yaşında bir fizik öğretmeninin metallica tutkunu olabileceğini öğrendim.Kuzenlerimin ne kadar kafa insanlar olduğunu fark ettim.Kimseye değer vermemeyi,çabucak güvenmemeyi öğrendim.Yeri geldi insanların vefasızlıkları çok üzdü beni,yeri geldi en ufak şey kahkahalarla gülmeme yetti.
Hani acısıyla tatlısıyla derler ya,2011 tam da öyle benim için.
Ama bu sene daha farklı geçsin istiyorum.Kafam biraz rahat olsun.Aşk olmasın,mutsuzluk olmasın.Sadece sevgileriyle huzur veren insanlar olsun yanımda.İnşallah hayallerimi gerçekleştirebilirim.
Bu sene kendime güvenmeyi ve kendimi sevmeyi öğrenmem gerek! :)